1:07:05
Zawsze gdy ratuję ci tyłek...
1:07:08
muszę się rozchorować.
1:07:13
To było śmieszne?
1:07:17
Co to ma być, Mona Lisa?
1:07:22
To jest uśmiech, prawda?
1:07:29
"Zespół dysocjacyjny"?
1:07:31
- Uśmiech to uśmiech.
- Nie zawsze.
1:07:33
Może być nieświadomym wyrażeniem
niepowiązanych uczuć.
1:07:37
A ma być reakcją na coś.
1:07:39
To była reakcja.
1:07:40
Na co?
1:07:42
- Na żart.
- Jaki żart?
1:07:45
Gdy jego coś spotkało,
to i mnie.
1:07:47
To go rozśmieszyło?
1:07:49
To nasz prywatny żart.
1:07:51
Wytłumaczysz mi go?
1:07:53
Nie wiem, czy umiem. To trudne.
1:07:57
Chciałbym się łudzić,
ale nie ma postępów.
1:08:00
Lepiej reaguje na leki.
1:08:02
Pewnie!
1:08:03
Faszerujecie go tak tym gównem,
że nie wie, kim jest!
1:08:07
Za kogo pan się ma?
1:08:09
Za lekarza i wyższego oficera!
1:08:11
Wiem o twojej niechęci
do autorytetów!
1:08:15
I nie muszę jej tolerować!
1:08:19
Jak myślisz, czemu tak trudno
ci się opanować?
1:08:23
Nieprawda.
1:08:24
To skąd te napady?
1:08:30
Przepraszam.
1:08:31
Jestem sfrustrowany.
1:08:33
Bardzo chcę mu pomóc.
1:08:34
Chyba nie możesz.
1:08:36
Mogę. Wiem to.
1:08:37
Przykro mi, ale nie wierzę.
1:08:40
Pora, byś wrócił do Fort Dix.
1:08:42
Pora zdjąć bandaże.
1:08:45
Przepraszam.
1:08:47
Ronsky,
odprowadź sierż. Columbato.
1:08:58
Pytał pan o zdarzenie,
które mogłoby coś wytłumaczyć.