:12:02
Lubię sprzedawać odkurzacze, nosić rury,
aparaty, moją walizeczkę pokazową.
:12:06
Zabierzmy dzieciaki.
:12:08
Pomalujemy samochód
na różne kolory - takie jaskrawe.
:12:11
Tak jak kiedy byliśmy dziwaczni.
:12:13
Dziwaczni Freelingowie znów na drodze!
:12:17
Rodzina, której dom zniknął!
Patrzcie, jak go znajdują, Diane.
:12:21
Nie mam zamiaru się tym
denerwować, tylko im odpiszę,
:12:24
a list podpiszę "Pan Prezydent".
:12:27
Jesteś taki stuknięty.
:12:30
Steven...
:12:38
Steven, nigdy nie byłeś hipisem.
:12:43
Nigdy nie byłeś hipisem.
Zawsze interesowały cię pieniądze.
:12:46
Jedyny powód, dla którego pomalowałeś
samochód i zapuściłeś włosy,
:12:50
to po to, żeby zaimponować
Cookie Gurnich.
:12:52
Cookie!
:12:55
Steven, tylko mi nie mów, co Cookie
potrafiła. Nienawidziłam cię wtedy.
:12:59
Ale zawsze wiedziałem,
jak ci to wynagrodzić.
:13:02
- Nie przypominam sobie.
- Jasne, tak.
:13:04
- Właśnie, że nie.
- Daj spokój, tak.
:13:06
Nie. Śpiewałeś tę durną piosenkę.
:13:08
- Gdybym się w tobie zakochał...
- Nic z tego, Steven.
:13:11
Nie w cieniu Cookie. Nawet nie próbuj.
:13:16
Nic z tego. Nie śpiewaj tej piosenki!
:13:19
Nigdy ci nie wybaczyłam Cookie.
:13:21
Ale już kiedyś byłem zakochany... Nick.
:13:35
Czy Cookie naprawdę się załamała?