:55:05
Ale może żałowałem i chciałem je zwrócić.
:55:08
Próbowałeś je zwrócić?
:55:10
Może tak, może.
:55:13
Może zaniosłem je pani Simons
i powiedziałem jej, że to cała suma.
:55:18
Ale i tak zostałem zawieszony,
bo pieniądze przepadły.
:55:21
I może tydzień później pani Simons...
:55:24
przyszła do szkoły w nowej spódnicy.
:55:27
Tak, była brązowa, w kropki.
:55:30
Prawda jest taka, że ukradłem pieniądze,
ale potem ukradła je pani Simons.
:55:35
I załóżmy, że opowiedziałbym o tym.
:55:38
Ja, Chris Chambers,
brat Eyeballa Chambersa.
:55:41
Myślisz, że ktoś by mi uwierzył?
:55:43
Nie.
:55:44
Myślisz, że ta suka zrobiłaby coś takiego,
gdyby chodziło o jakiegoś lalusia,
:55:48
gdyby któryś z nich wziął pieniądze?
:55:51
- Niemożliwe.
- Absolutnie.
:55:53
Ale ja...
:55:59
Jestem pewien, że od dawna
miała oko na tę spódnicę.
:56:03
Dostrzegła swoją szansę i wykorzystała ją.
:56:06
Byłem głupi, że je zwróciłem.
:56:16
Po prostu nie myślałem...
:56:20
Nie myślałem, że nauczyciel...
:56:25
Zresztą, kogo to obchodzi?
:56:34
Chciałbym...
:56:36
uciec gdzieś, gdzie nikt mnie nie zna.
:56:51
Pewnie jestem mięczakiem.
:56:53
Wcale nie.