:43:03
Mijn zus Zelda.
- Ik weet het. Ze overleed.
:43:05
Ruggemergontsteking.
:43:09
Ze zat opgesloten,
als iets schandelijks.
:43:15
Ze is in dat kamertje gestorven.
En dat was ze ook,
:43:21
een schandelijk geheim.
:43:24
Soms moest ik haar eten geven. Ik
vond 't vreselijk, maar ik deed 't.
:43:31
We wilden dat ze dood zou gaan.
We wilden dat ze dood was.
:43:37
Niet om haar pijn te besparen,
:43:40
maar om onszelf pijn te besparen.
:43:43
Ze begon er vreselijk uit te zien...
:43:46
Zelfs nu word ik soms wakker
en denk ik: "Is Zelda al dood ?"
:43:54
"Is ze al dood ?"
:43:58
Mijn ouders waren er niet
toen ze stierf.
:44:00
Rachel !
:44:06
Ze begon...
:44:09
te stuiptrekken, en ik dacht:
:44:13
"Mijn God, ze stikt !"
:44:18
"Ze stikt en ze zullen zeggen
dat ik haar heb laten stikken."
:44:21
"Je haatte haar", zullen ze zeggen.
En dat was waar.
:44:25
"Je wou haar dood."
En dat was ook waar.
:44:31
En toen stierf ze.
:44:35
Ik begon te schreeuwen.
Ik rende 't huis uit en gilde:
:44:40
"Zelda is dood !"
:44:42
De buren kwamen naar buiten
en keken...
:44:47
Ze dachten dat ik huilde...
:44:50
Maar weet je ?
:44:52
Misschien...
:44:55
lachte ik wel.