:00:00
Czego sie boisz? Smierci?
:00:08
- Moja siostra, Zelda...
- Wiem. Umarla.
:00:11
Na zapalenie rdzenia kregowego.
:00:14
Trzymalismy ja w odosobnieniu
jak jakis straszny sekret.
:00:20
Moja siostra umarla
w swoim pokoju.
:00:26
Byla strasznym sekretem.
:00:29
Czasami musialam ja karmic.
Nienawidzilam tego. Ale musialam.
:00:36
Chcialam, zeby umarla.
Wszyscy tego chcielismy.
:00:42
Nie dlatego, zeby sie
wiecej nie meczyla.
:00:45
Tylko dlatego,
zebysmy my sie nie meczyli.
:00:48
Zaczela wygladac jak potwór.
:00:51
Do tej pory budze sie w nocy
i zastanawiam, czy ona umarla.
:00:59
Czy umarla?
:01:03
Kiedy to sie stalo,
bylam w domu sama.
:01:05
Rachel!
:01:12
Zaczela sie...
:01:14
Zaczela miec konwulsje,
wiec pomyslalam:
:01:18
"O, Boze, ona sie zakrztusila!"
:01:23
"Rodzice wróca do domu
i pomysla, ze ja zamordowalam".
:01:27
"Powiedza: 'Nienawidzilas jej'.
I to byla prawda".
:01:30
"Powiedza: 'Chcialas, zeby umarla'.
I to tez byla prawda".
:01:36
Zelda umarla.
:01:40
Wybieglam z domu, krzyczac:
"Zelda nie zyje!"
:01:45
"Zelda nie zyje!"
:01:47
Zbiegli sie sasiedzi.
Patrzyli...
:01:52
Mysleli, ze placze.
:01:55
Ale wiesz co?
:01:57
Ja sie chyba...