:43:03
- Kizkardesim Zelda...
- Biliyorum. Öldü.
:43:05
Omurilik menenjiti.
:43:09
Arkadaki yatak odasindaydi,
pis bir sir gibi.
:43:15
Kizkardesim arkadaki yatak odasinda
öldü ve o öyleydi,
:43:21
pis bir sir.
:43:24
Ona yemek yedirmem gerekti.
Sevmiyordum ama yaptim.
:43:31
Ölmesini istiyorduk.
Ölsün istiyorduk.
:43:37
Onun daha fazla
aci çekmemesi için degil.
:43:40
Biz daha fazla
aci çekmeyelim diye.
:43:43
Çünkü bir canavara
benzemeye baslamisti.
:43:46
Su anda bile uyanip
""Zelda öldü mü?"" diye düsünüyorum.
:43:54
""Öldü mü?""
:43:58
Öldügünde annem, babam evde degildi.
:44:00
Rachel!
:44:06
O bir anda...
:44:09
Kasilmaya basladi
ve söyle düsündüm,
:44:13
""Aman Tanrim, boguluyor.
Zelda boguluyor!""
:44:18
Eve döndüklerinde onu bogarak
öldürdügümü düsünecekler.
:44:21
""Ondan nefret ediyordun Rachel
diyeceklerdi."" ve bu dogruydu.
:44:25
""Ölmesini istiyordun, diyeceklerdi.""
ve bu da dogruydu.
:44:31
Sonra öldü.
:44:35
Çiglik atmaya basladim. Evden çiktim,
""Zelda öldü"" diye bagiriyordum!
:44:40
""Zelda öldü!""
:44:42
Komsular disari çikti
ve baktilar...
:44:47
Agladigimi düsünüyorlardi.
:44:50
Fakat biliyor musun?
:44:52
Belki de...
:44:55
Gülüyordum.