:07:06
Και τώρα, εσύ, 'Αμλετ,
ξάδελφε και γιε μου...
:07:10
Πιο πολύ κι από συγγενής,
πιο λίγο κι από φίλος.
:07:17
Γιατί είναι ακόμα
η όψη σου συννεφιασμένη;
:07:21
Κάθε άλλο, βασιλιά μου,
είναι καταφώτιστη.
:07:26
Τιμή σου, τον πατέρα σου
να πενθείς, καθώς αρμόζει.
:07:31
Ο πατέρας σου, όμως, έχασε πατέρα
κι εκείνος τον δικό του.
:07:39
Να εμμένει κανείς αλύγιστα στο
πένθος, ανόσια δείχνει επιμονή.
:07:46
'Ανανδρη θλίψη δείχνει και
θέληση στον 'Υψιστο ενάντια.
:07:52
Στης Βιτεμβέργης τη Σχολή θες
να γυρίσεις, παρά τη θέλησή μας.
:07:57
Μείνε εδώ, πρώτος μας αυλικός,
ξάδελφος και γιος μας.
:08:14
Καλέ μου 'Αμλετ...
:08:16
Τη μελαγχολία διώξε και
κοίταξε τον βασιλιά σαν φίλο.
:08:27
Μην αναζητάς με βλέμμα χαμηλω-
μένο, τον πατέρα σου στο χώμα.
:08:33
'Ο,τι ζει, πεθαίνει...
:08:38
κι από την εφήμερη
ζωή περνά στην αιώνια.
:08:45
Ναι, είναι φαινόμενο κοινό.
:08:50
Τότε, γιατί φαίνεται
τόσο παράξενο σε σένα;
:08:54
Δε ''φαίνεται'', είναι.
:08:58
Εγώ το ''φαίνεται'' δεν ξέρω.