:08:14
Καλέ μου 'Αμλετ...
:08:16
Τη μελαγχολία διώξε και
κοίταξε τον βασιλιά σαν φίλο.
:08:27
Μην αναζητάς με βλέμμα χαμηλω-
μένο, τον πατέρα σου στο χώμα.
:08:33
'Ο,τι ζει, πεθαίνει...
:08:38
κι από την εφήμερη
ζωή περνά στην αιώνια.
:08:45
Ναι, είναι φαινόμενο κοινό.
:08:50
Τότε, γιατί φαίνεται
τόσο παράξενο σε σένα;
:08:54
Δε ''φαίνεται'', είναι.
:08:58
Εγώ το ''φαίνεται'' δεν ξέρω.
:09:01
Μαύρα ρούχα και τύποι του
πένθους, δε με εκφράζουν.
:09:09
Αυτά ''φαίνονται'', αφού είναι κά-
τι που ο καθένας προσποιείται.
:09:15
Μα ό,τι νιώθω
είναι αθώρητο...
:09:19
κι αυτά, του πόνου
στολίδια είναι μοναχά.
:09:23
'Αμλετ, μην αφήνεις την
μητέρα σου μάταια να παρακαλά.
:09:32
Σε παρακαλώ, μείνε μαζί μας.
Μην πας στη Βιτεμβέργη.
:09:39
Θα κάνω ό,τι μπορώ,
για να σε υπακούσω.
:09:49
Η ευγενής κι αβίαστη του 'Αμλετ
συναίνεση, χαρά μου δίνει.