1:21:01
- Dit is de dochter van Miss Mann.
- Ze heeft een kleine hersenschudding.
1:21:08
- Mag ik naar haar toe?
- Jazeker. Ze is vooral geschrokken.
1:21:14
Daar hebben we het andere monster.
Jullie houden van ziekenhuizen.
1:21:20
Ze heeft alleen maar een buil
op haar hoofd.
1:21:23
Ze maakte zich zorgen over jou
en reed tegen een boom op.
1:21:29
Zit ik hier met een drankorgel als
dochter en een "dopy" kleindochter.
1:21:34
Huil maar, dan plas je minder,
zei mijn grootmoeder altijd.
1:21:39
Ik weet niet wat het is. Maar
jij gooit alles zomaar overboord.
1:21:46
Ik zei toch dat je haar
niet zo moest opvoeden.
1:21:50
Maar nu hoef je niet
bij me aan te komen.
1:21:53
Hou je kop, oma.
1:21:57
- Pardon?
- Dat kun je best eens zeggen.
1:22:00
Als je haar mond vroeger had
uitgespoeld met zeep...
1:22:04
Kunnen we hier ook zitten zonder
elkaar iets ten laste te leggen?
1:22:11
Hoor ons prinsesje.
'Ten laste leggen.'
1:22:16
Kom. Ik breng je naar de wachtkamer.
1:22:21
Je hoeft niet te duwen, ik ga al.
Jij moet gewoon een pak slaag.
1:22:34
Als ik je dit ook aandoe,
maak ik er een eind aan.
1:22:38
Zeg dat niet. In zo'n ziekenhuis
kan dat verkeerd worden opgevat.
1:22:45
Ze zal het wel goed bedoelen.
1:22:48
Zij praat als dat stemmetje in je
hoofd dat zegt dat je niets kunt.
1:22:55
Het is waar, hè?
1:22:59
- Waar ging je nou heen?
- Naar de studio. Het spijt me.