:22:25
Mając 11 lat...
:22:27
nabawiłem się paskudnego bólu ucha.
:22:29
Lekarze byli bezradni.
:22:33
Leo pojechał do Mexyku...
:22:35
i przywiózł z tamtąd znachorkę...
:22:37
która odprawiła hokus-pokus
i od razu mnie wyleczyła.
:22:40
Byłem wdzięczny,
choć wolałbym zostać niemową.
:22:44
Miałem szczęśliwe dzieciństwo.
:22:47
Ojciec był w straży granicznej.
Łapał nielegalnych imigrantów.
:22:52
Co noc wygładzał drogę...
:22:55
dzielącą Arizonę od Meksyku.
:22:58
Każdego ranka szukał tam śladów stóp.
:23:01
Ojciec mawiał...
:23:02
że praca to jakby kapelusz na głowie.
:23:04
Idąc w kapeluszu nie musisz
się wstydzić gołego tyłka.
:23:10
Inną sprawą co do której
miałem w życiu pewność...
:23:13
była chwila śmierci moich rodziców.
Wówczas to skończyło się moje dzieciństwo.
:23:19
Leo nie mógł strząsnąć z siebie
winy z przed sześciu lat.
:23:22
To on siedział wtedy za kierownicą.
:23:25
Czuł się winny nawet wówczas...
:23:27
gdy użył za dużo kremu do golenia.
:23:30
4 dni po pogrzebie wyjechałem...
:23:31
do Nowego Yorku.
:23:34
Ktoś mógł by mnie spytać czemu
teraz nie biegnę na stację by tam wrócić?
:23:39
Dlatego że nie odmawia się
bohaterowi dzieciństwa.
:23:42
Postanowiłem być drużbą.
I wiedziałem jedno...
:23:46
choć kochałem zapach taniej wody kolońskiej...
:23:48
Nigdy nie będę taki jak on.
:23:52
I nigdy nie będę sprzedawał Kadilaków!
:23:59
Axel gdybym jutro umarł,
gdzie byś był?