1:06:09
Aν και το πλοίο έδειχνε
καθαρό από αρουραίους...
1:06:12
...ένας παράξενος λοιμός
χτύπησε τους επιβάτες του.
1:06:17
Mόνο εγώ και η Κλόντια δεν προσβληθήκαμε.
1:06:21
Δεν κάναμε γνωριμίες...
1:06:23
...και συζητήσαμε το μυστήριο μεταξύ μας.
1:06:28
Φτάσαμε στη Μεσόγειο.
1:06:30
Ηθελα τα νερά να ήταν γαλανά.
Μα, τα νερά ήταν μαύρα...
1:06:34
...νυχτερινά.
1:06:36
Πόσο υπέφερα τότε...
1:06:38
...καθώς προσπαθούσα να θυμηθώ τα χρώματα
που στη νεότητά μου θεωρούσα δεδομένα.
1:06:48
Ψάξαμε από χωριό σε χωριό...
1:06:51
...από ερείπιο σε ερείπιο...
1:06:52
...από χώρα σε χώρα.
1:06:54
Ποτέ δεν βρίσκαμε τίποτα.
1:06:59
Άρχισα να πιστεύω ότι ήμαστε οι μόνοι.
1:07:03
Υπήρχε μια παράξενη ανακούφιση
σε αυτή τη σκέψη.
1:07:06
Τι να πουν οι καταραμένοι στους καταραμένους;
1:07:11
Δεν βρήκατε τίποτα;
1:07:13
Χωριάτικες δοξασίες.
1:07:15
Προλήψεις για σκόρδα...
1:07:17
...σταυρούς...
1:07:18
...και τον πάσσαλο στην καρδιά.
1:07:21
Αλλά από κάποιον του είδους μας...
1:07:23
...ούτε ψίθυρο.
1:07:26
Δεν υπήρχε Κόμης Δράκουλας
στην Τρανσυλβανία;
1:07:31
Χυδαίες φαντασιώσεις...
1:07:32
...κάποιου παράφρονα Ιρλανδού.
1:07:36
Παρίσι...
1:07:37
Σεπτέμβριος, 1870.
1:07:40
Η πόλη των ονείρων μου.
1:07:42
Τελικά ήμουν κρεολός.
Το Παρίσι ήταν η μητέρα της Ν. Ορλεάνης.
1:07:47
Ένα σύμπαν ολόκληρο, αυτεξούσιο.