1:20:02
Τόσο που με κάνεις να φοβάμαι.
1:20:09
Εκείνος που σε δημιούργησε...
1:20:12
...έπρεπε να σου το πει αυτό.
1:20:15
Εκείνος που άφησε
τον Παλιό Κόσμο για τον Νέο.
1:20:18
Δεν γνώριζε τίποτα.
1:20:19
Ούτε καν τον ενδιέφερε.
1:20:22
Ελα, λατρεμένε.
1:20:25
Είναι ώρα να πάρουμε τον δρόμο μας.
1:20:27
Πεινώ...
1:20:28
...κι η πόλη μας περιμένει.
1:20:31
Το θέατρο ήταν άδειο όταν φεύγαμε.
1:20:33
Ήσυχο σαν τάφος.
1:20:35
Καθώς το διασχίζαμε, μου ήρθε πάλι η σκέψη:
1:20:39
Aδίκησα τον Λεστάτ.
1:20:41
Τον μίσησα για εσφαλμένους λόγους.
1:20:43
Πώς τον αδίκησες;
1:20:47
Είπες ένα όνομα.
1:20:49
Δεν θέλω να το ξαναπώ.
1:20:51
Ενα έγκλημα υπάρχει...
1:20:53
...ανάμεσα σε μας τους βρικόλακες.
1:20:56
Εγκλημα που σημαίνει θάνατο
σε οποιονδήποτε βρικόλακα.
1:21:01
Να σκοτώσεις έναν του είδους σου.
1:21:07
Νομίζεις ότι θα τους αφήσω να σου κάνουν κακό;
1:21:10
Ο κίνδυνος σε κρατά σε μένα.
1:21:12
Η αγάπη με κρατά σε σένα.
1:21:14
Αγάπη;
1:21:15
Θα με άφηνες για τον Αρμάντ, αν σου έγνεφε.
1:21:19
Ποτέ.
1:21:20
Σε θέλει όσο κι εσύ. Περίμενε να έρθεις.
1:21:24
Σε θέλει σύντροφο.
1:21:26
Καιροφυλακτεί.
1:21:28
Θεωρεί το θέατρο ανιαρό όσο κι εμείς.
1:21:32
Ξέρεις τι μου είπε η ψυχή του
δίχως να μου πει λέξη;
1:21:37
Άφησέ τον, μου είπε.
1:21:40
Άφησέ τον.
1:21:43
Αυτό πρέπει να κάνω;
1:21:46
Να σε αφήσω ελεύθερο;
1:21:49
Πατέρα μου.
1:21:50
Λούι μου.
1:21:52
Εσύ με δημιούργησες;
1:21:55
Ολα θα πάνε καλά.
1:21:58
Το πιστεύεις ειλικρινά;