1:42:04
Síðan, af forvitni
1:42:06
eða leiðindum, hver veit,
1:42:08
yfirgaf ég gamla heiminn
1:42:10
og kom aftur heim til Ameríku.
1:42:14
SÖLARUPPRÄS
1:42:15
Og þar gerði tækniundur mér kleyft
að sjä dagrenninguna
1:42:19
í fyrsta skipti
1:42:21
í 200 är.
1:42:24
Og þvílíkar dagrenningar!
1:42:27
Séðar eins og mennsk augu
gætu aldrei séð þær.
1:42:30
Silfraðar í fyrstu
1:42:33
síðan, eftir því sem ärin liðu,
í purpuralitum,
1:42:36
rauðum
1:42:37
og hinum langþräða bläa lit.
1:42:44
Vorið 1988, kom ég aftur til New Orleans.
1:42:48
Um leið og ég dró að mér andann,
vissi ég að ég var kominn heim.
1:42:52
Lyktin var höfug,
1:42:54
næstum sæt,
1:42:56
eins og ilmurinn af jasmínu og
rósarunnum í gamla hüsagarðinum.
1:43:01
Ég gekk um strætin og naut þessa
langþräða ilms.
1:43:10
Og þarna ä Prytaníustræti,
1:43:13
nokkrum hüsalengdum frä
Lafayette-kirkjugarðinum
1:43:16
fann ég nälykt
1:43:18
sem ekki kom ür gröfunum.
1:43:22
Lyktin varð sterkari
því lengra sem ég gekk.
1:43:25
Gömul nälykt.
1:43:27
Of veik fyrir dauðleg skynfæri.