1:41:02
þä get ég lært það själfur.
1:41:14
Ég mun deyja.
1:41:15
Nei.
1:41:16
Þú ert däinn.
1:41:18
Og þú vilt að ég lífgi þig við einu sinni enn.
1:41:23
Og hversu mjög sem tilboð þitt freistar mín
1:41:27
þä verð ég því miður
1:41:29
að hafna því.
1:41:43
Ég reikaði ärum saman:
1:41:45
um Ítalíu, Grikkland,
1:41:47
öll hin fornu ríki.
1:41:50
En heimurinn var mér gröf
1:41:52
kirkjugarður fullur af brotnum styttum.
1:41:55
Og sérhver stytta
minnti mig ä andlit hennar.
1:42:04
Síðan, af forvitni
1:42:06
eða leiðindum, hver veit,
1:42:08
yfirgaf ég gamla heiminn
1:42:10
og kom aftur heim til Ameríku.
1:42:14
SÖLARUPPRÄS
1:42:15
Og þar gerði tækniundur mér kleyft
að sjä dagrenninguna
1:42:19
í fyrsta skipti
1:42:21
í 200 är.
1:42:24
Og þvílíkar dagrenningar!
1:42:27
Séðar eins og mennsk augu
gætu aldrei séð þær.
1:42:30
Silfraðar í fyrstu
1:42:33
síðan, eftir því sem ärin liðu,
í purpuralitum,
1:42:36
rauðum
1:42:37
og hinum langþräða bläa lit.
1:42:44
Vorið 1988, kom ég aftur til New Orleans.
1:42:48
Um leið og ég dró að mér andann,
vissi ég að ég var kominn heim.
1:42:52
Lyktin var höfug,
1:42:54
næstum sæt,
1:42:56
eins og ilmurinn af jasmínu og
rósarunnum í gamla hüsagarðinum.