1:06:09
Chociaż statek był szczęśliwie
wolny od szczurów...
1:06:12
dziwna zaraza ogarnęła pasażerów.
1:06:17
Tylko ja i Claudia byliśmy odporni.
1:06:21
Trzymaliśmy się razem...
1:06:23
zgłębiając nasze tajemnice.
1:06:29
Dotarliśmy do Morza Śródziemnego.
1:06:30
Chciałem, żeby woda była niebieska...
ale była czarna...
1:06:34
woda czasu nocy.
1:06:36
I cierpiałem okropnie...
1:06:38
próbując obie przypomnieć kolor,
który za młodu uważałem za oczywistość.
1:06:48
Przeszukiwaliśmy wieś po wsi...
1:06:51
ruinę po ruinie...
1:06:52
kraj za krajem.
1:06:54
I nigdzie nic nie znajdowaliśmy.
1:06:58
Zacząłem wierzyć, że jesteśmy jedynymi.
1:07:03
Ta myśl była dziwnie pocieszająca.
1:07:06
Bo cóż przeklęci mogą powiedzieć
przeklętym?
1:07:12
Nic nie znaleźliście?
1:07:13
Plotki wśród chłopów...
1:07:15
przesądy o czosnku...
1:07:17
krzyżach...
1:07:18
osikowych kołkach przebijających serce.
1:07:21
Ale nasz gatunek?
1:07:23
Nawet szmeru.
1:07:27
Nie ma wampirów w Transylwanii?
Hrabia Drakula?
1:07:31
Fikcja, przyjacielu.
1:07:32
Prostacka fikcja
sklerotycznego Irlandczyka.
1:07:36
Paryż...
1:07:37
wrzesień 1 870...
1:07:40
Miasto, o którym zawsze marzyłem.
1:07:43
Byłem Kreolem,
a Paryż jest matką Nowego Orleanu.
1:07:47
Wszechświatem samym w sobie.