1:09:26
20 april 1918. Lieve Tristan ...
1:09:30
Je bent al maanden weg
en ik hoor maar niks van je.
1:09:35
Het enige teken van leven was 'n
verfomfaaid pakje uit Nieuw-Guinea.
1:09:41
Het stond vol vreemde krabbels
en er zat een inheemse armband in.
1:09:47
Voor mij, neem ik aan.
Misschien ook niet
1:09:53
Kan het je nou wat schelen
wat hier gebeurt?.
1:09:57
De prijzen voor vee blijven dalen.
De winter lijkt eeuwig te duren.
1:10:05
Waarom schrijf je nooit?.
1:10:09
Omdat je nooit meer terug komt
en me dat niet durft te vertellen?
1:10:16
Met Alfred gaat 't nog steeds goed.
1:10:20
Hij doet nu ook zaken
in Chicago en Washington.
1:10:27
Hij wil Isabel in Chicago naar
school sturen. maar ze wil niet
1:10:33
Ik denk dat zij ook op jou wacht
1:10:37
Ik kan deze brief
nergens heen sturen.
1:10:41
En je wekt niet de indruk
dat je hem wilt ontvangen.
1:10:50
Ik schrijf hem alleen voormezelf.
1:10:54
Ik stop hem wel, bij al het andere
dat tussen ons in is blijven staan.