1:17:00
Je verdient 't om gelukkig te zijn.
1:17:30
's Nachts vonden we
de kolonel op de vloer,
1:17:37
Hij kon zich niet bewegen,
1:17:40
Zijn haar was in één nacht wit
geworden. Hij was ineens oud,
1:17:46
Daarna stuurde Tristan
geen brieven meer,
1:17:51
De jaren verstreken, Soms hoorden
we dat ie op 'n schip gezien was,
1:17:57
Op weg naar 'n plek waar nog nooit
een blanke was geweest
1:18:02
We hoorden soms
de vreemdste verhalen,
1:18:08
En toen hoorden we jarenlang
helemaal niets meer,
1:18:16
We waren hem kwijt
Dat was het enige wat we wisten,
1:18:21
Naar elke maan
van de vallende bladeren -
1:18:25
- droomde ik dat de stem van
de beer in hem was stilgevallen,
1:18:30
Misschien kwam Tristan terug
naar de bewoonde wereld,
1:18:35
Maar dan kwam er weer een winter
en weer een lente,
1:18:40
En hij bleef maar weg,