:39:00
Laat maar.
:39:13
Steve ?
Ik ga wel even.
:39:22
Kwamen die bloemen van hem ?
:39:27
Dat was typisch iets voor hem.
:39:30
Hij is altijd zo beleefd en attent.
:39:33
Andere jongens kunnen zo opscheppen.
:39:36
En ineens verandert hij in een monster.
:39:38
Gary lag op de grond
en David bleef hem maar schoppen.
:39:43
Had je dat blauwe oog
aan hem te danken ?
:39:49
Zeg op.
:39:53
Ik heb al gezegd hoe ik daaraan kwam.
:40:01
Steven, laat ons nou maar even.
:40:06
Gooi de zakdoekjes eens.
:40:19
Nicole, je moet een ding goed begrijpen.
:40:22
Ik weet dat ik je teleurgesteld heb, maar
daarom hoef je je leven niet te verknallen.
:40:28
Hé ? Pa, ik weet niet waar je het over hebt.
:40:33
Daar ben ik juist zo bang voor.
:40:35
Hoor eens, papa.
Dit zal wel een grote schok zijn,
:40:39
maar niet alles wat ik doe, draait om jou.
:40:42
- Ik heb m'n eigen leven.
- Nog niet.
:40:45
Zolang je hier woont,
hou je je aan mijn regels.
:40:48
Als je uitgaat,
wil ik weten waar naartoe en met wie.
:40:52
- Doe niet zo raar.
- Ik meen het. Het is uit met de pret.
:40:56
- Je hebt het over David, hé ?
- Er is iets mis met die knul.