:02:00
Ik weet het niet. Ik herinner
me slechts flarden.
:02:07
Eerst was ik in een soort kantoor.
:02:10
Een secretaresse laat me
een kamer binnen.
:02:13
Daar hangt een foto van
een zonsondergang en een man.
:02:17
Daarna weet ik het niet meer.
Ze laten me papieren zien.
:02:21
Wat voor papieren?
- Ik weet niet. Maar ik teken ze.
:02:26
Dat kantoor, is dat van jouw bedrijf?
- Nee, ik herken het niet.
:02:32
Dus het is een plek die je niet kent.
- Dat heb je toch vaker in dromen?
:02:38
Zijn het de papieren die je
bij de artsen hebt getekend?
:02:41
Nee, bij de artsen was het
surrealistisch.
:02:45
Op een dag vroegen ze of ik
naar de kliniek kon komen.
:02:49
Daar werd ik opgewacht
door het hele medische team.
:02:53
Maandenlang hadden ze me vol
onverschilligheid aangekeken.
:02:58
Nu waren ze een en al glimlach.
:03:00
Dezelfde zak die me hopeloos had
genoemd, begon nu over 'n operatie.
:03:05
Ze hadden een nieuwe,
revolutionaire methode.
:03:09
Ze zouden m'n gezicht binnen
twee weken kunnen reconstrueren.
:03:14
En jij geloofde ze?
- Eerst niet.
:03:17
Ik dacht dat ze gewoon
meer geld van me wilden.
:03:20
Maar toen lieten ze me
de apparatuur zien.
:03:23
Het leek wel science fiction.
:03:26
Ik zag kabels,
knoppen, monitoren...
:03:30
Ik heb nooit precies geweten
watze met me gingen doen.
:03:34
Maar ik had niets te verliezen.
:03:37
Ze waren gewend aan rinoplastiek
en liposuctie, maar dit was veel meer.
:03:43
In nog geen week was m'n leven
180 graden veranderd.
:03:48
Het ene moment lag ik dronken
op de grond en wilde dood...
:03:52
...de ochtend daarop kwamen
al m'n dromen uit. Zoals in de film.
:03:56
Sofia hield van me en de artsen
vonden een wondermiddel.