:38:01
To wiodący chirurg okulista
na wschodnim wybrzeżu.
:38:05
Dodzwoniłam się do niego
w szpitalu na Manhattanie.
:38:09
I rozmawiałam z nim o tobie.
:38:11
Chwileczkę,...
zadzwoniłaś do tego faceta?
:38:14
Tak, i właśnie przysłał mi fax
:38:16
i powiedział, że bardzo
chciałby się z tobą zobaczyć.
:38:20
Uważa, że w twoim przypadku
istnieje szansa na przywrócenie wzroku.
:38:23
Co ty na to?
:38:27
Chyba zapomniałem,
:38:30
że mamy tydzień pomocy
dla upośledzonych.
:38:34
Myślałam, że cię to zainteresuje.
W czym jest problem?
:38:37
Właśnie w tym rzecz, Amy.
Nie ma żadnego problemu.
:38:48
Byłeś dzisiaj bardzo pilny.
:38:50
- Do jutra.
- Dziękuję.
:38:52
- Cześć.
- Amy?
:38:55
Tak. Możemy chwilę porozmawiać?
:38:58
- Tak. Czy coś się stało?
- Jest coś, czego nie rozumiem.
:39:01
Znalazłam ten artykuł
o dr. Aaronie i zadzwoniłam do niego.
:39:04
Zgodził się przyjąć Virgila.
:39:07
Właściwie to bardzo
się nim zainteresował.
:39:08
Ale kiedy wspomniałam o tym Virgilowi,
zachował się tak jakbym próbowała...
:39:11
Czego nie rozumiesz?
:39:14
Jeśli to ja byłabym niewidoma
przez prawie całe życie
:39:17
i zaistniałaby najmniejsza
szansa na odzyskanie wzroku,
:39:21
to zrobiłabym w tym celu wszystko.
:39:23
Jeśli się do czegoś przyzwyczaiłaś,
:39:26
czy zmieniłabyś to nie wiedząc,
jakie będą konsekwencje?
:39:32
Jest nam tu bardzo dobrze, Amy.
Virgil ma wszystko, czego mu potrzeba.
:39:40
Czekaj.
:39:41
Wszystko czego mu potrzeba?
:39:43
Czy musi iść przez życie niewidomy,
jeśli jest możliwość, że mógłby widzieć?
:39:48
Oddałabym mu własne oczy, gdyby to
mogło mu pomóc. Ale nie pomoże.
:39:52
Już dawno przestałam wierzyć w cuda.
:39:54
- Widzę twoje rozumowanie.
- Tak, ty widzisz. A Virgil nie.
:39:58
Dlaczego nie możesz tego zaakceptować?