:39:01
Znalazłam ten artykuł
o dr. Aaronie i zadzwoniłam do niego.
:39:04
Zgodził się przyjąć Virgila.
:39:07
Właściwie to bardzo
się nim zainteresował.
:39:08
Ale kiedy wspomniałam o tym Virgilowi,
zachował się tak jakbym próbowała...
:39:11
Czego nie rozumiesz?
:39:14
Jeśli to ja byłabym niewidoma
przez prawie całe życie
:39:17
i zaistniałaby najmniejsza
szansa na odzyskanie wzroku,
:39:21
to zrobiłabym w tym celu wszystko.
:39:23
Jeśli się do czegoś przyzwyczaiłaś,
:39:26
czy zmieniłabyś to nie wiedząc,
jakie będą konsekwencje?
:39:32
Jest nam tu bardzo dobrze, Amy.
Virgil ma wszystko, czego mu potrzeba.
:39:40
Czekaj.
:39:41
Wszystko czego mu potrzeba?
:39:43
Czy musi iść przez życie niewidomy,
jeśli jest możliwość, że mógłby widzieć?
:39:48
Oddałabym mu własne oczy, gdyby to
mogło mu pomóc. Ale nie pomoże.
:39:52
Już dawno przestałam wierzyć w cuda.
:39:54
- Widzę twoje rozumowanie.
- Tak, ty widzisz. A Virgil nie.
:39:58
Dlaczego nie możesz tego zaakceptować?
:40:00
Przez pierwsze osiem lat
:40:02
miał oczy badane,
przebijane, dźgane przez lekarzy,
:40:07
uzdrowicieli, szamanów.
:40:09
Ojciec ustawiał ich w kolejce przed
drzwiami. Wszystkich nas to bolało.
:40:14
A jego prawie zabiło.
:40:15
Kolejne takie przejście
jest mu niepotrzebne.
:40:18
Może teraz zrozumiesz.
:40:25
Przekazuje piłkę...
:40:27
Nie, nie, nie!
:40:29
Czemu mi to robicie, chłopcy?!
:40:32
To ja lepiej od was robię!
:40:34
Co? Virgil!
:40:36
Amy?
:40:41
Cześć, Amy. To tylko mecz.
:40:49
- Przegrywają?
- Niezupełnie. Ja tylko
:40:52
wolę myśleć, że nie wygrywają.
:40:58
Chcesz wejść?