:55:01
Hij heet Vivian Thompson.
:55:09
Is hier ooit iemand uit ontsnapt ?
- Daar zou ik maar niet aan denken.
:55:14
Ik heb 't niet over mezelf,
maar over iemand anders.
:55:19
Zo moeilijk is het niet.
:55:21
Als je hier zo lang zit als ik,
dan leer je dit oord wel kennen.
:55:28
Ga slapen.
:55:46
Hoe heet jij ?
:55:48
Ruby.
- Sorry, ik moet weg.
:55:55
Kom, we zijn laat. Mama heeft haast.
- Je bent m'n mama niet.
:56:00
Hij is weer op jacht naar 'n meisje.
Raad eens hoe ze heet, dokter.
:56:07
Ruby.
- Wat voor kleur is dat ?
:56:12
Ruby is geen kleur, maar 'n meisje.
- Rood.
:56:17
Waarom obsedeert die kleur je ?
:56:19
Ik ben niet geobsedeerd,
maar bezeten.
:56:23
Hij geeft me m'n dromen,
stukje bij beetje.
:56:26
Waarom ?
- Misschien is hij eenzaam.
:56:30
Misschien is hij eenzaam, dokter.
- Heb je al 'n naam voor hem ?
:56:37
Ja, hij heet Vivian.
Vivian Thompson.
:56:41
Er bestaat 'n stad onder water.
Hij is daar achtergelaten.
:56:45
Hij is naar dit ziekenhuis gebracht,
mijn kamer, en hij geeft me dromen.
:56:50
Waarom denk je dat dat is ?
Omdat hij wil ophouden.
:56:56
Hij wil dat ik 'm laat stoppen. Dat
klinkt je psychotisch in de oren.