1:10:01
Ποιος θαρρείς πώς είσαι;...
1:10:03
'Ερχομαι εδώ, δεν ξέρεις
τίποτα για τη ζωή μου...
1:10:07
κι έχεις το θράσος να με
ρωτάς πώς είναι η ζωή μου;
1:10:11
-Κυρία, ηρέμησε.
-Μη με λες κυρία!
1:10:13
'Ερχομαι εδώ
με τις συνταγές!
1:10:16
Ελέγχεις! Κάνεις τηλε-
φωνήματα, κάνεις ερωτήσεις!
1:10:20
Είμαι άρρωστη! 'Εχω αρρώστια
ολόγυρά μου, κι εσύ ρωτάς;
1:10:25
'Εχεις δει τον θάνατο στο
κρεβάτι σου; Στο σπίτι σου;
1:10:30
Δεν έχεις αξιοπρέπεια;
1:10:32
Και μου κάνεις ερωτήσεις.
Ρωτάς τι συμβαίνει;
1:10:37
Αρχίδια! Αυτό συμβαίνει!
1:10:40
Και με αποκαλείς κυρία!
Ντροπή σου!
1:10:46
Ντροπή και στους δυο σας!
1:10:50
Μα γιατί δεν έχoυν
τo ίδιo επώνυμo;
1:10:55
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό.
1:10:58
Αλλά νομίζω ότι...
η κατάσταση ανάμεσά τους...
1:11:03
Σαν να μη
γνωρίζονται καλά...
1:11:05
Σαν να μη μιλάνε
μαζί πια...
1:11:09
Δεν είναι παράξενο ;
1:11:12
Δεν καταλαβαίνω
γιατί κάλεσες εμένα.
1:11:15
Ο Ερλ δεν έχει το τηλέφωνο
του Φρανκ... Και τα χάνει...
1:11:21
Δηλαδή, όπως είπα, πεθαίνει.
Πεθαίνει από καρκίνο.
1:11:26
-Τι καρκίνο ;
-Σε εγκέφαλο και πνεύμονα.
1:11:30
-Η μάνα μου είχε στο στήθος.
-Λυπάμαι. Είναι καλά;
1:11:34
Είναι μια χαρά τώρα...
Αλλά ήταν τρoμακτικό...
1:11:37
Είναι φοβερή αρρώστια.
1:11:40
Λoιπόν, γιατί με κάλεσες;
1:11:44
Ξέρω, είναι ανόητο, γελοίο.
Θυμίζει σκηνή από ταινία.
1:11:51
Ο τύπος που προσπαθεί να
βρει τον χαμένο γιο του.
1:11:54
'Εχει τέτοιες σκηνές στο
σινεμά γιατί είναι αληθινές.