Stuart Little
prev.
play.
mark.
next.

:42:01
Αλλά τώρα μπορούμε
να ξαναγίνουμε οικογένεια.

:42:03
Είναι αλατισμένα αυτά;
:42:08
Καλέ μου...
:42:09
Τα παιδιά.
:42:11
Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε
στους Στάουτ ιδιαιτέρως.

:42:19
Μην ανησυχείς. Η μαμά και
ο μπαμπάς θα το κανονίσουν.

:42:26
Φοβάμαι πως έγινε
κάποιο λάθος.

:42:29
Ο Στιούαρτ δεν μπορεί να έρθει
μαζί σας. Είναι...

:42:32
Μέλος της οικογένειας.
:42:34
'Ισως νιώθετε πως είναι της οικο-
γένειας, αλλά δεν θα γίνει ποτέ.

:42:37
Εσείς ίσως δεν το καταλαβαίνετε,
αλλά αυτός το καταλαβαίνει.

:42:42
Υπάρχει κάτι που δεν θα του δώσετε
ποτέ, επειδή είστε άνθρωποι.

:42:46
Είναι ένα μέρος που
δεν θα μπορέσετε ποτέ να γεμίσετε.

:42:49
'Ενα κενό.
:42:53
Μαμά...
:42:55
...μπαμπά, θέλετε να φύγω;
:42:59
Θέλουμε μόνο
το καλύτερο για σένα.

:43:02
Μα ο Στιούαρτ μένει εδώ.
:43:03
Τζωρτζ, είναι οδυνηρό
για όλους μας.

:43:06
Αυτό είναι αδικία!
:43:13
Δεν καταλαβαίνω.
:43:15
Νόμιζα ότι ζούσα
σ'ένα παραμύθι.

:43:17
Τα παραμύθια είναι
ψεύτικες ιστορίες.

:43:19
Αυτό είναι η πραγματικότητα.
Το θέμα είναι πού ανήκεις.

:43:22
Σε παρακαλώ, έλα σπίτι.
Στο αληθινό σου σπιτικό.

:43:26
Θα σου αρέσει, γιε μου.
Μένουμε σ'ένα γήπεδο του γκολφ!

:43:29
Βλέπουμε πάνω στον χλοοτάπητα!
:43:32
Είναι πανέμορφα.
:43:37
Ταξί!
:43:40
Τι πρέπει να κάνει ένα ποντίκι
για να βρει ταξί;

:43:51
Θα μιλήσετε στον Τζωρτζ
για μένα, έτσι;

:43:53
Δεν θα ήθελα να πω αντίο
σε μία πόρτα.

:43:58
Φυσικά.
:43:59
Ταξί!

prev.
next.