:03:04
Als achternaam koos ik Wells...
:03:06
omdat ik iets dieps in zijn ogen las.
:03:11
Zuster Angela had 'm zo genoemd. Ze
had ooit 'n kat die Homerus heette.
:03:17
Vaarwel, Homer.
:03:23
Welterusten, Prinsen van Maine.
- Kunnen we de dokter spreken ?
:03:27
Koningen van New England.
:03:30
Dokter ?
:03:34
Er is iets mis met 'm.
Hij is altijd muisstil.
:03:37
Hij huilde niet. Weeskinderen leren
dat dat geen nut heeft.
:03:42
Zouden we misschien 'n ander kind
kunnen zien ?
:03:51
Dus werd Homer Wells teruggebracht.
Een te gelukkige baby.
:03:55
Vaarwel, Homer.
:03:58
Het tweede gezin kreeg wel geluid
uit Homer.
:04:03
Ze sloegen 'm:
hij hield niet op met huilen.
:04:13
Alles komt goed, niemand zal je
nog kwaad doen.
:04:18
Hier in St.Clouds bedenk ik me, bij
iedere regel die ik maak of breek...
:04:22
dat de toekomst van 't kind
't belangrijkst is.
:04:26
2 Adopties, 2 keer teruggebracht.
Het voorspelde weinig goeds.
:04:35
Toch was 't zonneklaar voor me.
Hij was 'n uitzonderlijke jongen.
:04:39
daar waar 't rib een hoek maakt...
:04:43
Met Homer's toekomst in gedachten,
begon ik zijn opleiding.
:04:46
Als je dan toch hier blijft,
verwacht ik dat je je nuttig maakt.
:04:51
Ik geef toe dat de lessen deels
'n uiting van vaderliefde waren.
:04:58
Maar door liefde te onthouden...