:11:00
Rękojeść jest ciężka.
A ostrze nie jest wykonane ze zwykłego stopu.
:11:05
A jednak, ten miecz
jest najlżejszą z broni.
:11:09
Nie jesteś przyzwyczajona
do jego dzierżenia.
:11:12
Ale... dużo trenowałam.
:11:16
Jako dziecko na zachodzie,
stacjonował przy nas oddział.
:11:18
Żołnierze pozwalali mi
ćwiczyć ich bronią.
:11:23
Ostrze jest takie piękne.
:11:27
Piękne ale niebezpieczne.
:11:30
Kiedy pokryje je krew,
ciężko docenić jego piękno.
:11:35
Ma 40000 lat.
:11:39
Niesamowite!
:11:42
Powiedziałaś iż należy do...
:11:46
Mojego przyjaciela Li Mu Bai.
Podarował go dla Sir Te.
:11:51
Li Mu Bai!
:11:52
Sławny wojownik?
:11:56
Dlaczego oddał swój miecz
dla Sir Te?
:12:00
Jesteś zbyt młoda aby to zrozumieć.
:12:05
Ty też walczysz mieczem?
:12:07
Tak.
:12:08
Ale wolę maczetę.
:12:10
Chociaż, niektóre techniki,
zdecydowanie przemawiają za mieczem.
:12:17
Naprawdę?
:12:21
To musi być takie fascynujące
być wojownikiem, od niczego niezależnym!
:12:25
Wojownicy także postępują według zasad:
przyjaźń, zaufanie...
:12:30
jedność.
Bez zasad...
:12:34
nie moglibyśmy długo przetrwać.
:12:37
Czytałam wszystko
o ludziach jak ty.
:12:40
Podróżują gdzie chcą, sprawiając lanie
każdemu kto wejdzie im w drogę!
:12:44
Pisarze nie sprzedaliby wiele książek
jeżeli pisaliby tylko prawdę.
:12:47
Ale ty jesteś jakby
żywcem wyjęta z tych historii.
:12:51
Pewnie. Bez kąpieli przez wiele dni,
śpiąc w zapchlonych barłogach...
:12:56
Czy wspominają o tym
w twoich książkach?
:12:59
Wiesz co mam na myśli.