1:39:04
Engin hefðbundin ávörp í dag?
1:39:07
Því að láta mig endurskrifa útgefið verk?
1:39:10
Farðu varlega.
1:39:11
Því sagðirðu ekki að það hefði birst
í tímariti?
1:39:14
Hvað máli skiptir það?
1:39:15
Þú hefðir átt að segja mér það.
1:39:19
Hvað gerðirðu við það?
1:39:21
Ég sendi það í keppnina.
1:39:23
Ég sendi það í keppnina.
Ég varð að sýna þeim eitthvað.
1:39:27
Þú lofaðir að allt sem skrifað væri hérna
inni myndi ekki fara út.
1:39:31
Ég veit það!
1:39:36
- Ég hélt bara...
- Þegiðu.
1:39:43
Hvað eru þeir að segja þér?
1:39:47
Ég er á skilorði
nema ég skrifi afsökunarbeiðni.
1:39:50
Skrifaðu þá bréfið.
1:39:52
Ég skrifa ekki neitt.
1:39:54
Þú náðir honum, hann nær þér.
Skrifaðu bréfið.
1:39:58
Og þú myndir leyfa honum það?
1:40:02
Á þetta að vera enn ein kennslustundin?
1:40:05
Ég er þreyttur á þeim
í hvert sinn er ég kem.
1:40:11
Titillinn á ritgerðinni þinni var efst á minni.
Hvar lærdóm má draga af því?
1:40:15
Það var ekki ég sem skilaði því.
1:40:16
Þú hefðir einfaldlega getað sagt:
1:40:19
"Ekki fara með þessa
því hún birtist í New Yorker."
1:40:23
Það var það eina.
1:40:27
Ég gæti þegið smá hjálp.
1:40:29
Nei, það er ekki inni í myndinni.
1:40:32
- Þú þarft ekki einu sinni að fara...
- Það er ekki inni í myndinni.
1:40:36
Fyrirgefðu.
1:40:38
Ég er vanur því að fá enga hjálp.
1:40:39
Almáttugur.
Ekki þetta sjálfsvorkunnar kjaftæði.
1:40:44
Hvað sagðirðu?
1:40:51
Farðu til fjandans, William!
1:40:54
Mesta kjaftæðið við að þú látir mig
taka á mig sökina
1:40:56
er að þú ert hræddur við að fara út
og hjálpa einhverjum.