1:28:04
Nic nie napiszę.
1:28:07
Co w ten sposób udowodnisz?
1:28:08
Gdyby napisał to sześciozerowy uczeń,
mówiłby o jego pochodzeniu?
1:28:13
-Sześciozerowy?
-Milion dolarów.
1:28:15
Sześć zer.
1:28:17
Chyba nie.
1:28:19
Wiesz, czego ludzie boją się najbardziej?
1:28:23
-Czego?
-Tego, czego nie rozumieją.
1:28:25
Kiedy czegoś nie rozumiemy,
odwołujemy się do przypuszczeń.
1:28:31
Crawford nie rozumie,
1:28:32
jak czarny chłopak z Bronxu
może pisać tak jak ty.
1:28:36
Więc przypuszcza, że nie możesz.
1:28:40
A ja przypuszczam, że to dupek.
1:28:43
Znał go pan, prawda?
1:28:45
Crawforda? Nie.
1:28:49
Ale on sądził, że mnie zna.
1:28:50
Więc skąd pan wie o tej jego książce?
1:28:53
Wielu pisarzy zna reguły pisarstwa,
1:28:56
ale nie potrafi pisać.
1:28:58
Więc?
1:28:59
Więc Crawford napisał książkę
o czterech pisarzach, którzy potrafią.
1:29:03
Ja byłem jedynym, który jeszcze żył.
1:29:07
Przekonał wydawcę, żeby ją kupił.
1:29:11
Zadzwoniłem i grzecznie powiedziałem...
1:29:14
temu wydawcy i innym,
1:29:18
że właśnie pracuję nad drugą książką...
1:29:21
-i jeśli chcąją wydać...
-To dlatego książka Crawforda nie wyszła.
1:29:27
Ale wiedział pan,
że nie będzie drugiej książki.
1:29:29
Ja tak, ale oni nie.
1:29:37
To ciekawe, co się dzieje,
kiedy żródeł nie ma pod ręką.