1:27:03
jest dobra,
1:27:07
tylko czy nie jest zbyt dobra.
1:27:11
Twoje postępy w stosunku do wyników
ze starej szkoły są niezwykłe...
1:27:16
do tego stopnia, że muszę
wyciągnąć jeden z dwóch wniosków:
1:27:21
Albo zostałeś obdarzony niespotykanym
talentem, który właśnie się ujawnił,
1:27:27
albo...
1:27:30
czerpiesz inspirację z innego żródła.
1:27:34
Biorąc pod uwagę twoją wcześniejszą
edukację i twoje pochodzenie,
1:27:38
muszę dojść do własnych konkluzji,
co zapewne mi wybaczysz.
1:27:41
Sam to napisałem.
1:27:43
Więc będziesz mógł mi to udowodnić.
1:27:47
Termin następnej pracy
upływa za dwa tygodnie.
1:27:49
Wyznaczę ci godziny wizyt
w moim gabinecie.
1:27:54
Chciałbym, żebyś napisał to tam.
1:27:58
Jeśli chciałbyś o czymś
ze mną porozmawiać...
1:28:04
Nic nie napiszę.
1:28:07
Co w ten sposób udowodnisz?
1:28:08
Gdyby napisał to sześciozerowy uczeń,
mówiłby o jego pochodzeniu?
1:28:13
-Sześciozerowy?
-Milion dolarów.
1:28:15
Sześć zer.
1:28:17
Chyba nie.
1:28:19
Wiesz, czego ludzie boją się najbardziej?
1:28:23
-Czego?
-Tego, czego nie rozumieją.
1:28:25
Kiedy czegoś nie rozumiemy,
odwołujemy się do przypuszczeń.
1:28:31
Crawford nie rozumie,
1:28:32
jak czarny chłopak z Bronxu
może pisać tak jak ty.
1:28:36
Więc przypuszcza, że nie możesz.
1:28:40
A ja przypuszczam, że to dupek.
1:28:43
Znał go pan, prawda?
1:28:45
Crawforda? Nie.
1:28:49
Ale on sądził, że mnie zna.
1:28:50
Więc skąd pan wie o tej jego książce?
1:28:53
Wielu pisarzy zna reguły pisarstwa,
1:28:56
ale nie potrafi pisać.
1:28:58
Więc?
1:28:59
Więc Crawford napisał książkę
o czterech pisarzach, którzy potrafią.