:52:15
Εντάξει, εντάξει.
:52:18
Εντάξει, εντάξει, είπα!
:52:25
Πριν αρχίσω, θα 'θελα να
σας υπενθυμίσω κανα-δύο πράγματα.
:52:30
Πρώτον: πρέπει να μείνετε ήρεμοι.
:52:33
Εντάξει;
:52:35
Και δεύτερον: δεν πρέπει
να δείξετε ότι φοβάστε.
:52:39
- Πες μας.
- Γιατί οι καρχαρίες...
:52:42
μπορούν και μυρίζουν το φόβο.
:52:45
Όπως ακριβώς μυρίζουν το αίμα.
:52:49
Κι έτσι ήρθε κατά πάνω μου.
:52:51
Όπως ακριβώς περίμενα ότι θα 'κανε.
:52:53
Όπως ακριβώς το ορίζει η φύση.
:52:55
Με τα σαγόνια του ορθάνοιχτα.
:52:59
Με σειρές κοφτερά σαν ξυράφια
δόντια, να λάμπουν κάτω απ' το νερό.
:53:05
Και την ουρά του να πηγαίνει πέρα-
δώθε, καθώς ορμούσε να σκοτώσει.
:53:10
Σας τ' ορκίζομαι...
:53:12
είδα όλη μου τη ζωή
να περνάει απ'τα μάτια μου.
:53:16
Αλήθεια λέω. Δεν είχα τίποτα άλλο
εκτός από αντανακλαστικά.
:53:20
Αντανακλαστικά και το ένστικτο
της επιβίωσης, που σου φωνάζει...
:53:26
"Όχι! Δε θα πεθάνω σήμερα!"
:53:34
Εκείνη τη στιγμή, ήξερα
ότι θα 'ταν ή ο καρχαρίας ή εγώ.
:53:38
Κι ο καρχαρίας το ήξερε.
:53:40
Κι εγώ το ήξερα.
:53:43
Όμως, Θεέ μου!
:53:45
Δεν ήταν τίποτα προσωπικό, έτσι;
Είναι ο τρόπος που λειτουργεί η φύση.
:53:52
Αλλά, αν θυμάμαι καλά...
:53:56
στην τελευταία λάμψη
των ματιών του...