:32:04
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
:32:08
Amen.
:32:17
Wat een klootzak.
:32:22
Alles wat ik zeg is...
:32:27
dat niemand ooit iets schijnt te
zeggen dat ze belangrijk vinden.
:32:32
We kijken elkaar aan en knikken...
:32:34
met dezelfde antwoorden
waar je op bent getraind.
:32:41
Geen echte antwoorden.
:32:44
Sociale conventies, weet je,
nep glimlachen...
:32:49
oppervlakkig gelul.
:32:51
Zeg ik ooit 'hee, ik voel me niet
prettig met deze mensen?'
:32:57
Ik weet ook niet wat ik doe; ik weet
dat je bang bent en dat geeft niet.
:33:03
Zo is 't. Alsof we alle antwoorden
hebben en onoverwinnelijk zijn.
:33:09
Net als onze ouders en hun ouders.
:33:11
Sorry dat ik 't zeg,
maar 't is gelul.
:33:15
Ik weet dat je je afrukt op Caroline
terwijl je gaat met Vanessa.
:33:19
Laat ik daar maar niet over
beginnen, die conventies...
:33:22
waar gaat dat eigenlijk over?
:33:25
We zijn allemaal met onszelf bezig
en zomaar, plotseling...
:33:28
lopen we arm in arm richting altaar,
in de geest van Noah's Ark.
:33:31
Even iets rechtzetten: als ik me
aftrek, denk ik niet aan Caroline...
:33:36
maar aan jou en Caroline.
:33:39
Wat dacht je daarvan?
:33:43
Dat bedoel ik nou, dat sarcasme.
:33:48
Dat eeuwige sarcasme.
:33:50
Je bent bang en je denkt dat mensen
daarom denken dat je zwak bent.
:33:56
Of dat ze je niet mogen.
Of wat 't ook is wat je denkt.