:06:02
:06:15
Więc, byli zmęczeni...
:06:17
przeszli na emeryturę i ...
:06:18
doczekali się dzieci.
:06:20
Z jednej strony zmienili swoje...
:06:21
życie pełne przygody, na inne...
:06:23
szpiegostwo,
na rodzicielstwo -
:06:25
tajemniczą i nieodpartą
misję, która stała się najważniejsza.
:06:28
I tak było im lepiej.
Koniec.
:06:32
A gdzie "odtąd byli szczęśliwi"?
:06:34
Mówiłam, że tak było im lepiej.
:06:36
Świetna historia mamo,
ale potrzebuje innego zakończenia.
:06:39
Potrzebuje potworów.
:06:41
Tak jest w porządku?
:06:42
Wystarczy, że spojrzysz na to -
:06:44
Nakładałem lekarstwo...
:06:46
OK, chrupaczku. Dobranoc.
:06:57
Jaka opowieść była dzisiaj?
:06:59
Mmm. Nasza.
:07:03
Tak wiele nocy, że jestem zdumiony...
:07:05
jak możesz wysyłać dzieci
do łóżka z tymi koszmarami nocnymi?
:07:07
Carmen pytała o tę historię.
:07:09
Tamto życie się już skończyło.
:07:11
Jesteśmy konsultantami, nie szpiegami.
:07:15
:07:25
Więc, byłam dzisiaj
w ich szkole.
:07:26
Mm-hmm.
:07:28
Miałam spotkanie
z dyrektorem.
:07:29
Hmm?
:07:31
Carmen opuściła zajęcia
dwa razy w miesiącu.
:07:33
- Dlaczego?
- Nie wiem.
:07:36
Czy Juni mówił ci, że ma przyjaciół
w swojej szkole?
:07:38
Tak.
Diego jakiś tam i Renaldo?
:07:41
Żadne z tych potworów.
:07:43
Oni go poniżają,
a inne dzieci też się czepiają.
:07:44
Nie ma przyjaciół.
:07:46
Nie pomaga mu to, że
chodzi z głową w chmurach...
:07:49
tworzy te dziwne szkice...
:07:50
i sam się grzebie
pokazując je tym wrednym bachorom.
:07:54
:07:55
Oni ukrywają nasz sekret, Gregorio...
:07:59
i myślę, że to nasz błąd.