2:07:02
Hij plaagde me zelfs.
'Wat doe je, Cruise?'
2:07:05
Ik zei: Geweldig dat je er bent,
je bent perfect.
2:07:09
Omdat we het in één dag opnamen.
2:07:12
En toen. . . Mijn god.
2:07:15
De volgende dag. . .
2:07:17
komt Sydney naar buiten.
2:07:19
Hij is aangekleed.
Mouwen opgerold. . .
2:07:22
broek aan. Hij kent elke regel
van deze enorme scène.
2:07:27
Hij zegt: Tekst doornemen.
Kom op, Cruise.
2:07:31
Kom, ik heb maar een week.
2:07:32
We gooien het er uit.
Het wordt fantastisch.
2:07:36
We doen de Steadicam-shot
waarin ik de kamer binnenkom.
2:07:41
Sydney vraagt:
Goed, hoe wil je dat ik het doe?
2:07:44
Stanley zei:
Probeer maar wat, dan zien we wel.
2:07:48
'Ik kan snel naar de deur lopen.'
'Laat maar zien.'
2:07:51
'Doe nu de deur open.'
2:07:53
'Dat was misschien wat te snel.'
'Dan doe ik het trager.'
2:07:57
We spelen de scène op die manier.
2:08:00
Toen we voor de derde week
in de biljartkamer waren. . .
2:08:04
vroeg ik: Mijn god, hoe? Hoe?
2:08:08
En natuurlijk zei Stanley: Ik dacht
dat het niet veel langer zou duren. . .
2:08:14
maar wil je het niet goed krijgen?
2:08:17
Geloof me, veel mensen in ons vak. . .
2:08:21
noemen zichzelf een perfectionist.
2:08:25
Dat is eigenlijk een soort eufemisme
voor 'lastpak' .
2:08:29
Stanley was de eerste echte
perfectionist die ik ontmoette.
2:08:34
Het was voor hem echt onmogelijk. . .
2:08:39
om het met één take minder te doen.
2:08:41
Hij gaf nooit een duimbreed toe.
2:08:45
Er werd elke keer
zo veel van hem verwacht.
2:08:49
Hij mocht niet zomaar een film maken.
2:08:52
Die moest verbluffend zijn.
2:08:54
Zo velen van ons
wachtten op de volgende Kubrick-film.
2:08:57
Het moest iets bijzonders zijn. Dat
was een grote verantwoordelijkheid.