:32:04
tam gdzie umysł jest bardzo narażony.
:32:07
Ale wydaje mi się że, znajdujemy się
w bardzo znaczącym momencie historii.
:32:12
Te chwile,
te właśnie nieuchwytne,
:32:14
limitowane, graniczne,
znajdujące się na krawędzi przeżycia...
:32:17
właśnie teraz stają się normą.
:32:20
Te mnogości, wyróżnienia
i różnice...
:32:23
Które stanowiły wielką trudność dla dawnego umysłu...
:32:26
Właśnie teraz dochodzą do
swojej istoty,
:32:31
i czują swoją niepowtarzalność.
:32:34
Jedna z nich może dokonać
przełomu w tej pospolitości...
:32:39
która wszystko trzyma razem.
:32:41
A więc głównym bohaterem będzie,
teraz nowy umysł.
:32:47
Potężny, potężniejszy umysł.
:32:49
Umysł, który dopiero nastanie.
:32:52
I kiedy oczywiście wkroczymy
w ten nowy model,
:32:55
dostrzeżemy radykalny subiektywizm,
:32:59
radykalne dostrojenie do indywidualizmu,
niepowtarzalności tego czym jest umysł.
:33:03
I dzięki temu otworzymy się
na rozległy obszar obiektywizmu.
:33:05
Więc nasza historia
jest teraz historią kosmosu.
:33:08
Moment nie jest już tylko,
przemijającą, pustą nicością.
:33:13
I to jest właśnie kierunek,
w którym wszystko się porusza.
:33:17
Tak, to jest pustka
wypełniona po brzegi...
:33:22
Ponieważ każda chwila,
każde życie w tym wielkim wszechświecie...
:33:26
pulsuje w niej.
:33:29
I każdy, każdy obiekt,
każde miejsce, każdy czyn...
:33:34
pozostawia ślad.
:33:36
I to jest pojedyncza historia.
:33:38
Ale w rzeczywistości,
historia następuje po historii.
:33:51
Albo ja się poruszam szybko, albo czas.
Nigdy nie robimy tego symultanicznie.
:33:55
To taki dziwny paradoks.
Chodzi o to, że kiedy technicznie
:33:59
jestem bliżej do końca swojego życia
niż kiedykolwiek,