1:00:03
Είμαι η Βίκυ Ρασκ. Ο Τζον
ενθουσιάστηκε που σε γνώρισε.
1:00:09
Δεν ήταν ανάγκη.
1:00:15
-Μυρίζει θαυμάσια.
-Ελπίζω να τρως το βοδινό.
1:00:23
Ήρθε!
1:00:26
-Πως είσαι;
-Καλά. Να πάρω το σακάκι;
1:00:30
Βεβαίως.
1:00:33
Εντάξει...
1:00:40
Καίγεται κάτι;
1:00:43
Άναψα μερικά σπίρτα.
1:00:50
Να αποσυρθούμε στο σαλόνι...
Κοντεύεις να τελειώσεις, έτσι;
1:00:53
Ο Γουόρεν μας έφερε μπίρα.
1:00:57
Ευχαριστώ, Γουόρεν.
1:00:59
Κάθισε.
1:01:02
Εσύ κάτσε εκεί.
1:01:10
Λοιπόν, τι δουλειά
κάνεις στο Οκλέρ;
1:01:14
Έχω μαγαζί παπουτσιών
με τον αδερφό μου.
1:01:18
Είναι ένα από τα
"Διάσημα Υποδήματα"...
1:01:21
και οι άνθρωποι πάντα έχουν
ανάγκη από παπούτσια.
1:01:27
Η Βίκυ είναι ψυχολόγος.
1:01:29
Αυτή είναι η κύρια δουλειά μας.
Εσύ τι δουλειά κάνεις;
1:01:34
Ήμουν στο χώρο
των ασφαλειών...
1:01:38
αλλά έχω πάρει σύνταξη.
1:01:41
Το δείπνο σερβιρίστηκε.
1:01:44
Είναι ένα ζευγάρι που
γνωρίσαμε στο Κάνσας.
1:01:48
Θυμάσαι που σου είπα για
τον τύπο με το ξύλινο πόδι;
1:01:51
Τους αγαπούσαμε. Μείναμε όλο
το Σαββατοκύριακο μαζί τους.
1:01:55
Ο Ρότζερ,
η Ντενίς και οι κόρες τους.
1:01:57
-Η Ντενίς είναι η μεγαλύτερη.
-Η μεσαία. Ζει στο Ντελαγουέρ.