:47:03
Stom mens.
:47:14
Ben je gek?
Ik verbied het je!
:47:15
Hou ermee op, Diego!
Je kunt me niet verplichten te blijven!
:47:18
Toch wel!
- Geef het aan mij!
:47:19
Nee, Frida!
:47:21
Nee, we hebben dit
eerder al besproken!
:47:23
Ik vertrek, verdomme!
Geef me mijn been terug!
:47:25
Dokter, help me alstublieft.
:47:27
Wat is hier gaande?
:47:29
Ik zei haar dat ze in bed moest blijven.
:47:31
Ze eiste dat we je opbelden.
:47:33
Ik ga naar mijn tentoonstelling.
- Frida...
:47:35
Ik heb mijn hele leven op een show
in mijn eigen land gewacht.
:47:37
En ik ga die niet missen.
:47:43
Als de bronchitis erger wordt,
dan krijg je longontsteking.
:47:46
Frida, je mag onder geen beding
je bed verlaten.
:47:49
Ik zal je alle roddels wel
vertellen, dat beloof ik.
:48:04
Cristina!
:48:07
Daar was dat magere kind
met die wenkbrauwen
:48:10
dat naar me riep,
:48:11
'Diego, ik wil je mijn tekeningen
laten zien!'
:48:13
Maar, natuurlijk,
liet ze me naar beneden komen.
:48:19
Ik ging en
ik ben blijven kijken
:48:24
Maar ik wil niet over Frida spreken
als haar man,
:48:27
maar als kunstenaar.
:48:30
Ik bewonder haar.
:48:32
Haar werk is scherp en teder.
:48:38
Zo hard als staal...
:48:40
en zo fijn als de vleugel van een vlinder.
:48:43
Beminnelijk als een glimlach...
:48:47
en wreed als...
:48:50
de bitterheid van het leven.
:48:58
Ik geloof niet...