:48:04
Cristina!
:48:07
Daar was dat magere kind
met die wenkbrauwen
:48:10
dat naar me riep,
:48:11
'Diego, ik wil je mijn tekeningen
laten zien!'
:48:13
Maar, natuurlijk,
liet ze me naar beneden komen.
:48:19
Ik ging en
ik ben blijven kijken
:48:24
Maar ik wil niet over Frida spreken
als haar man,
:48:27
maar als kunstenaar.
:48:30
Ik bewonder haar.
:48:32
Haar werk is scherp en teder.
:48:38
Zo hard als staal...
:48:40
en zo fijn als de vleugel van een vlinder.
:48:43
Beminnelijk als een glimlach...
:48:47
en wreed als...
:48:50
de bitterheid van het leven.
:48:58
Ik geloof niet...
:49:01
dat er ooit eerder een vrouw is geweest...
:49:04
die zo'n met pijn doordrenkte
poëzie op doek heeft gezet.
:49:07
Hou je kop, dikzak.
:49:09
Wie is er dood?
:49:21
Waar blijft de muziek?
:49:25
Kijk dokter. Ik heb me gehouden
aan uw voorschriften.
:49:28
Ik ben mijn bed niet uit geweest.
:49:30
Frida.
:49:31
Dokter, als ik deze tequila mag opdrinken,
:49:34
beloof ik dat ik niet zal drinken
op mijn begrafenis.
:49:37
Afgesproken.
:49:38
Op Frida.
:49:39
Op Frida.