:09:00
Laat hem de littekens zien.
- Yep. Zie je deze kleintjes?
:09:04
Dat zijn de probeersels.
Die gaan niet diep genoeg.
:09:07
Ze noemen dat de twijfelsnedes.
:09:08
Juist, ja.
Plus dat je niet zeker weet...
:09:10
hoeveel pijn het gaat doen,
dus de eerste snee is zachtjes...
:09:12
maar dan, als je het gaat doorzetten,
maak je deze snedes.
:09:16
Ja, nou, euh...
:09:18
Rebecca nam een overdosis Prozac.
:09:52
Rebecca!
- Rebecca!
:09:58
Rebecca, stop met dat lithium
of Prozac...
:10:00
of wat het ook is wat mijn dansen verstoort.
:10:04
Moeder.
:10:05
Ik vond haar verbazingwekkend.
- Wie zei dat?
:10:08
Ik.
:10:11
Ik werd er ademloos van.
:10:14
En wie ben jij?
:10:16
Peter. Ik lees het Ginsburg
gedicht tijdens het duet.
:10:20
Laat me je ballen zien.
:10:22
Wat?
:10:24
Ik wil je testikels zien?
:10:27
Waarom?
:10:28
Ze moeten wel groot zijn, als je denkt
mij te kunnen tegenspreken...
:10:33
in het bijzijn van mijn gezelschap.
:10:36
Mijn excuses. Vanzelfsprekend...
- Schiet op!
:10:41
Laat maar zitten.
:10:43
Ik heb me vergist.
:10:49
Waar was ik?
:10:51
O, ja.
:10:53
Rebecca, jij was een veel betere danser
toen je nog boelimia had.
:10:57
Waarom pik je dat niet weer op?
:10:59
We zouden een emmer naast
het podium kunnen zetten...