:14:04
Каде си, скакулче?
-Добро, ќе ти верувам.
:14:08
Навистина можам да ти верувам?
-Ништо не слушам.
:14:10
Има одек таму
од каде што зборуваш.
:14:13
Не можеш да дојдеш
поблиску? -Каде?
:14:16
Па, на пример, овде!
Токму овде каде што покажувам.
:14:21
Така можеме да разговараме.
-Доаѓам.
:14:24
Доаѓам, зашто имам голема
вистина да ти кажам.
:14:28
Такви како тебе...
-Те фатив!
:14:31
Падна на тоа! Ќе те научам,
со твојот антипатичен глас...
:14:35
Не можам да те
поднесам!
:14:37
Каде си?
:14:41
Повеќе не сакам
да се играм!
:14:43
Умирам од глад! Уморен сум!
Умирам за малку сон,
:14:45
ладно ми е,
прегладнет сум.
:14:47
Скакулче, гладен сум...
:14:49
Каков ужасен град!
:14:54
Каков ужасен град!
:15:11
Ох, Боже!
:15:17
Што е? Тато!
Мил татко!
:15:20
Мил мој Пинокио,
се запали...
:15:23
Кога само би знаел низ што се
поминав! Нема да заборавам до смрт!
:15:27
Што се случило,
Пинокио?
:15:28
Врнеше дожд, снег...
:15:30
А тебе те немаше. Бев многу
гладен! Тогаш Скакулецот рече:
:15:33
„Го заслужи тоа.
Беше лошо момче!„
:15:36
Знаеш што сторив јас?
Го удрив со чекан!
:15:38
Направив како што треба.
Реков, „ќе те научам јас„.
:15:40
Во еден момент станав уморен,
гладен, поспан.
:15:43
А тебе те немаше,
разбираш?
:15:47
Тогаш седнав блиску до огнот
за да се згреам, а огнот ме изгоре.
:15:51
Сега сум уште
гладен,
:15:52
а повеќе ја немам
мојата облека.
:15:56
Ќе ми направиш ли
нова облека, тато?