:15:11
Ох, Боже!
:15:17
Што е? Тато!
Мил татко!
:15:20
Мил мој Пинокио,
се запали...
:15:23
Кога само би знаел низ што се
поминав! Нема да заборавам до смрт!
:15:27
Што се случило,
Пинокио?
:15:28
Врнеше дожд, снег...
:15:30
А тебе те немаше. Бев многу
гладен! Тогаш Скакулецот рече:
:15:33
„Го заслужи тоа.
Беше лошо момче!„
:15:36
Знаеш што сторив јас?
Го удрив со чекан!
:15:38
Направив како што треба.
Реков, „ќе те научам јас„.
:15:40
Во еден момент станав уморен,
гладен, поспан.
:15:43
А тебе те немаше,
разбираш?
:15:47
Тогаш седнав блиску до огнот
за да се згреам, а огнот ме изгоре.
:15:51
Сега сум уште
гладен,
:15:52
а повеќе ја немам
мојата облека.
:15:56
Ќе ми направиш ли
нова облека, тато?
:16:00
Зошто би ти
направил?
:16:02
За да можеш пак да избегаш
и да летнам пак во затвор?
:16:06
Ветувам дека од сега
ќе бидам добар.
:16:10
Ќе одам во школо
и ќе се сменам.
:16:13
Тоа е ветување?
:16:15
Ветување на сите
ветувања. Без шега.
:16:17
Со сето срце ти ветувам!
-Добро момче, сине мој.
:16:21
Еве, земи го ова! Види што
имам за тебе! Круша!
:16:25
Тоа требаше да ми биде
појадок за утре.
:16:28
Изеди ја со сласт.
-Каква убава круша!
:16:33
Можеш да ми ја излупиш?
-Да ја излупам?
:16:36
Да, зашто не можам да поднесам
кора од овошје.
:16:39
Не ми е привлечна.
-Не ти е привлечна?
:16:58
Тато!
Каде беше?