:29:00
Hefjumst handa.
:29:03
- Andie Anderson.
- Hæ, fallega stúlka.
:29:06
Veistu hvað? Ég var að fá vandræðalega
sendingu af hvítum rósum.
:29:10
Verði þér að góðu.
Það var frábært í gærkvöldi.
:29:13
- Ég er með töskuna þína.
- Trúi því ekki að hafa skilið hana eftir.
:29:21
Hlýtur að þurfa á peningunum að halda,
kortunum og miðunum fyrir kvöldið.
:29:28
Hljómar eins og þú hafir
kíkt í töskuna mína.
:29:31
Alls ekki. Tony, listráðunautur minn,
er klaufi og henti henni í gólfið.
:29:35
Æi, alveg rétt. Ég er svoddan klunni.
:29:39
Allt í lagi, en ég fer með einhverjum
öðrum á leikinn.
:29:43
Ekki lengur. Auk þess, heldurðu að þú
hafir skilið töskuna óvart eftir?
:29:47
Neðst niðri vildirðu fara
með mér á leikinn.
:29:50
Það fer illa með heilsuna að afneita
óskum undirmeðvitundarinnar.
:29:54
- Virkar svona sálfræðirugl á einhvern?
- Láttu mig vita.
:29:59
Andie, þú ert svo hörð!
:30:03
Allt í lagi, hittu mig við
innganginn á 7. stræti.
:30:06
- Hálfátta, ekki vera seinn.
- Náði því. Bless bless.
:30:13
- Og þannig fer maður að.
- Og þannig fer maður að.
:30:22
Brotið á númer 20, Allan Houston.
:30:26
- Rugl! Svona, dómari!
- Hvað er nú þetta?
:30:29
Enga hlutdrægni!
:30:31
Þú ert bilaður, maður! Varst það
síðastliðið ár og ert það enn!
:30:37
Hvað var þetta?
:30:45
Það var lagið, Allan!
:30:54
Vörn-in.