1:05:01
I wszystko, co opowiedzieliśmy ludziom z "Forbesa"...
1:05:04
Tak mi przykro, Chuck...
1:05:07
Po prostu spanikowałem.
1:05:12
Jeśli chcesz, żebym powiedział, że to zmyśliłem,
1:05:15
to tak zrobię. Jeśli ci to pomoże, przyznam się.
1:05:20
Po prostu chcę, żebyś mi powiedział prawdę, Stephen.
1:05:24
Możesz to zrobić?
1:05:28
Mówię tylko, że mogą istnieć okoliczności,
których nie wziąłeś pod uwagę.
1:05:31
-Dlaczego go bronisz?
-Nikt go nie broni, Chuck.
1:05:34
-Oczywiście, że go bronisz.
-To dzieciak.
1:05:38
Sfabrykował notatki. Zastanów się nad tym przez chwilę.
1:05:43
Po prostu usiadł i wyprodukował kupę fałszywych cytatów,
1:05:46
a potem przekazał je jako
materiał źródłowy dla kontroli faktów!
1:05:49
-Czy to ci nie przeszkadza?
-Oczywiście, że tak!
1:05:52
Okłamał też swojego redaktora naczelnego.
To też powinno ci się nie podobać.
1:05:55
Jest zagubionym, rozdartym dzieciakiem, naprawdę, Chuck,
1:05:58
więc zawieś go na parę miesięcy,
ale nie spisuj na straty.
1:06:01
Zawiesić go?
1:06:04
Trzeba też rozważyć pewne polityczne skutki tej sytuacji.
1:06:08
Reszta zespołu solidaryzuje się z nim.
1:06:11
Już to rozważyłem.
1:06:15
Rzecz w tym, że jeśli go wylejesz,
część tych ludzi odejdzie.
1:06:19
Nie wiem, czy gazeta nie przestanie
istnieć w jeden dzień.
1:06:24
-Cześć, Caitlin.
-Nie teraz, David.
1:06:32
-Co u niego?
-Jest załamany oczywiście.
1:06:35
Chcę się z nim spotkać, Caitlin.
1:06:38
Jest zbyt przerażony, żeby tu przyjść.
Uważa, że chcesz go zniszczyć.
1:06:41
Wie, że zrobił coś strasznego.
Wie, jak bardzo zawalił.
1:06:46
Najbardziej żałuje tego, że cię okłamał, Chuck.
1:06:50
Wie, że uważasz to za objaw braku szacunku,
a nie odruch paniki, która go ogarnęła.
1:06:53
Pomyśl o tym jaki był zapracowany.
1:06:57
To wszystko plus studia. Przez ostatnie
dziewięć miesięcy sypiał po dwie godziny.