:34:00
είμαι λίγο πεσμένη αυτή την εβδομάδα...
:34:01
- Γιατί;
:34:02
δεν ξέρω, τίποτα κακό, μόνο...
:34:05
διαβάζοντας το βιβλίο ίσως;
:34:07
αλλά όχι...
:34:08
σκεφτόμενη πόσο φιλόδοξη ήμουν
εκείνο το καλοκαίρι και μελαγχόλησα,
:34:11
και μέχρι τότε ήταν ένα είδς...
:34:14
δεν ξέρω.
:34:15
Οι αναμνήσεις είναι υπέροχο πράγμα, εάν
δεν έχεις...
:34:18
αποσυδενθεί απο το παρελθόν.
:34:26
Εάν γράψεις ένα βιβλίο για τη ζωή μας;,
:34:28
αυτό θα ήταν ένας καλό τίτλος!
:34:29
Θα ήταν τελείως διαφορετικό βιβλίο.
:34:32
Δε θα είχε βραδιές πάθους.
:34:34
Αλλά τι καταλαβαίνεις;
:34:35
τι;
:34:36
τώρα που συναντηθήκαμε ξανά,
:34:37
μπορούμε να μιλήσουμε για τις 16 του
Δεκέμβρη.
:34:40
Ότι δηλαδή δε θα βλέπουμε ο ένας τον
άλλο ξανά.
:34:43
- Σωστά; - σωστά.
:34:44
Πιστευω ότι η μνήμη ποτέ δεν
εμφανίζεται.
:34:46
Όσο είσαι ζωντανός...
:34:48
ξέρω.
:34:50
Έχω αυτή την ανάμνηση από τη παιδκή
μου ηλικία,
:34:52
ότι ανακάλυψα πρόσφατα δεν
πραγματοποιήθηκε ποτέ!
:34:54
Τι;
:34:55
Λοιπόν, όταν ήμουν οχτω με εννιά
χρονών
:34:57
η μητέρα μου ήταν τόσο παρανοική όταν
πηγαινα σπίτι,
:35:00
από τα μαθήματα πιάνου το βράδυ,
:35:01
αυτλή πάντα με προειδοποιούσε για
βρώμικους γέρους άντρες,
:35:03
που ίσως δεν έδιναν ζαχαρωτά,
:35:04
και τότε θα έδειχναν τα γεννητικά τους
όργανα...
:35:06
ήταν τόσο βασανισμένη με αυτό, που...
:35:08
αργότερα στη ζωή μου, είχα...
:35:10
την ίδια εικόνα στο μυαλό ότι δηλαδή
πραγματαικά μου είχε συμβεί!
:35:13
Σε τέτοιο σημείο σαν να είχα κάνει σεξ
κατά την επιστροφή μου στο σπίτι.
:35:17
Μερικές φορές ακόμα και τώρα,
:35:19
όταν...
:35:22
κάνω έρωρτα και φαντάζομαι και
φαντάζομαι τον εαυτό μου να διασχίζει
το δρόμο.
:35:25
Ορκίζομαι!
:35:26
Είναι το σκληρό;
:35:28
είναι αυτός ο δρόμος κοντά;
:35:29
εννοώ θα μπορούσα...
:35:30
οχι...
:35:32
πολύ μακριά.
:35:35
Κρατούσε ποτέ ημερολόγιο όταν ήσουν
παιδί;
:35:37
ωαι...
:35:39
υποθέτω.
:35:42
Είναι αστείο... διαβάζω ένα...
:35:43
ένα δικό μου απο 1983 μία άλλη μέρα.
:35:45
Ωαι
:35:46
αυτό που πραγματικά με εξέπλησε
:35:48
αισθανόμουν τη ζωή μου όπως είμαι
τώρα.
:35:51
Ήμουν περισσότερο φιλόξενη μα αφελής,
:35:53
αλλά η καρδιά,
:35:54
και ο τρόπος που αισθανόμουν,
:35:56
ήταν ακριβώς ο ίδιος!
:35:57
Με έκανε να καταλάβω ότι τίποτα δεν
άλλαξε τελικά.