:10:02
Hij luisterde nog een tijd voor meer schoten.
Maar er klonk niets meer.
:10:11
Tom ging een beetje teleurgesteld zitten
op het bankje van de oude vrouw,
:10:16
om het gevoel van gevaar
nog even vast te houden.
:10:20
Maar het duurde niet lang eer zijn gedachten
weer terug waren bij zijn favoriete thema's...
:10:25
en middenin de storm veranderden ze in
artikelen en romans en grote menigten...
:10:31
die in stilte luisterden naar een nieuwe uitgave
die de menselijke ziel geselde en zuiverde.
:10:39
En hij zag mensen,
onder hen zelfs andere schrijvers,
:10:43
de armen om elkaar heen slaan, alsof
het leven door zijn woorden opnieuw begon.
:10:50
Het was niet eenvoudig geweest.
:10:52
Maar door zijn toewijding en verhaalkunst
was de boodschap overgekomen.
:10:59
En als men hem vroeg naar zijn techniek,
hoefde hij slechts dit zeggen:
:11:05
'illustratie'.
:11:25
Zo had Tom nog lang
kunnen blijven zitten op het bankje,
:11:29
als niet een ander vreemd geluid hem opschrok.
:11:33
Het was Moses die blafte.
:11:35
Dat was op zich niet zo vreemd,
maar de manier waarop hij blafte wel.
:11:40
Zijn blaffen was niet luid,
maar leek meer op grommen,
:11:44
alsof het gevaar dichtbij was en niet
zomaar een wasbeer of een vos.
:11:50
Alsof de hond oog in oog stond met een
kracht die serieus genomen moest worden.
:11:57
Hé, dame.
Daar zou ik niet heen gaan als ik jou was.