:22:01
Wij bemoeien ons met onze eigen zaken
en verlangen niets van niemand.
:22:07
Dus eindelijk geef je het toe.
:22:08
Was er maar een manier
om haar te geloven.
:22:14
Een manier om haar te kennen.
:22:15
Dan zouden we allemaal het risico vergeten.
:22:18
Maar er is een manier.
Dat zeg je net zelf.
:22:21
Door met haar samen te leven.
:22:24
Pa, jij kunt mensen zo goed inschatten.
:22:27
Hoe lang zou iemand als jij
nodig hebben om haar te doorzien?
:22:30
Een week? Misschien twee?
:22:34
Twee weken kunnen we haar wel bieden.
:22:38
En als na die tijd ook maar één man
schreeuwt 'wegwezen',
:22:41
dan beloof ik dat ik haar zelf
weg zal sturen.
:22:53
Als meester Tom denkt dat dit het juiste
is, voor ons en de gemeenschap...
:22:57
dan is dat goed genoeg voor mij. Hij is jong,
maar zijn hart zit op de juiste plaats.
:23:03
En ik ken zijn hart,
zolang als het al klopt.
:23:16
Meer werd er niet gezegd op de
bijeenkomst in het missiehuis.
:23:20
Maar eendrachtig was besloten om
de vluchtelinge twee weken te geven.
:23:26
Zo kon iedereen zichzelf onder ogen
komen, in de wetenschap...
:23:29
dat ze zeker gedaan hadden wat ze konden,
misschien zelfs meer dan anderen zouden doen.
:23:37
Die middag wandelde Tom met Grace door
Elm Street om zijn geliefde stadje te tonen.
:23:46
Hier wonen Olivia en June.
:23:50
June is invalide. Zij wonen hier als blijk
van mijn vaders ruimdenkendheid.
:23:56
Chuck en Vera hebben zeven kinderen
en haten elkaar.