:50:01
En als de stemming uitwijst dat ik weg moet,
neem ik het pad door de bergen, bij daglicht.
:50:09
Wil jij dan alle geleende spullen
aan iedereen teruggeven?
:50:12
Natuurlijk.
:50:13
Ik wil niemand spreken voordat ik ga.
:50:16
Als jij de klok luidt, weet ik genoeg.
:50:20
Ik weet niet...
Hoe moet ik de klok luiden?
:50:23
Eén slag voor elke stem vóór mij.
:50:27
Ik zal tellen. En als het minder is
dan vijftien, vertrek ik.
:50:42
Tom wil dolgraag voor haar pleiten,
maar hij is genoeg aan het woord geweest.
:50:48
We kennen en respecteren zijn mening.
Nu moet hij de onze respecteren.
:50:54
Grace pakte haar bagage,
trok haar eigen kleren weer aan...
:50:59
en zag dat iemand er
een brood had in gestopt.
:51:05
Ernaast lag een gevouwen stuk papier.
:51:08
Het was een door Tom getekende kaart.
:51:11
Hij wist waar haar bagage lag
en had hem erin gedaan.
:51:14
Het pad door de bergen stond erop.
:51:17
De gevaarlijke plaatsen waren aangeduid
met grappige, enge plaatjes.
:51:23
Maar er was nog meer.
:51:25
Meer mensen waren op het idee gekomen
en hadden geschenken achtergelaten.
:51:32
Jasons zakmesje zat erbij,
glimmend opgepoetst.
:51:36
En een taart van Ma Ginger en Gloria,
wat kleding, lucifers en een gezangboek.
:51:43
Grace sloeg het open bij nummer 18, waarbij
Martha altijd moeite had met de vingerzetting.
:51:49
En tussen de pagina's zat een dollarbiljet.
Dat kon niet alleen van Martha afkomstig zijn.
:51:56
Grace had vrienden in Dogville.
Dat was duidelijk.