:51:05
Ernaast lag een gevouwen stuk papier.
:51:08
Het was een door Tom getekende kaart.
:51:11
Hij wist waar haar bagage lag
en had hem erin gedaan.
:51:14
Het pad door de bergen stond erop.
:51:17
De gevaarlijke plaatsen waren aangeduid
met grappige, enge plaatjes.
:51:23
Maar er was nog meer.
:51:25
Meer mensen waren op het idee gekomen
en hadden geschenken achtergelaten.
:51:32
Jasons zakmesje zat erbij,
glimmend opgepoetst.
:51:36
En een taart van Ma Ginger en Gloria,
wat kleding, lucifers en een gezangboek.
:51:43
Grace sloeg het open bij nummer 18, waarbij
Martha altijd moeite had met de vingerzetting.
:51:49
En tussen de pagina's zat een dollarbiljet.
Dat kon niet alleen van Martha afkomstig zijn.
:51:56
Grace had vrienden in Dogville.
Dat was duidelijk.
:52:01
Veel vrienden of weinig, dat maakte niets uit.
:52:05
Grace had zich kwetsbaar opgesteld
en dat had geleid tot een prachtig geschenk:
:52:10
vrienden.
:52:17
Geen gangster kon haar de ontmoeting met
het stadje afnemen, niet met 1000 wapens.
:52:23
Al zouden er minder dan 15 klokslagen zijn, ze
wist nu dat ze iets voor het stadje betekende...
:52:29
en dat haar verblijf van betekenis was geweest.
:52:32
Niet veel misschien, maar desalniettemin
had ze een spoor achtergelaten.
:52:38
En het was het eerste in haar prille leven
waar ze trots op was.
:52:55
Grace verstijfde toen de klok begon te luiden.