:23:01
Maar je vindt Chuck niet leuk?
:23:04
Liz en Martha staan achter me als ik
je vertel dat ik je een lesje moet leren.
:23:09
Ik geloof in onderwijs.
:23:15
Vera.
:23:16
Nee. Ik geloof dat een klap geven een
kleinere misdaad is dan ze verwekken.
:23:23
Weet je nog hoe ik jouw kinderen les gaf..
:23:27
Wat?
- Weet je nog hoe gelukkig je was, toen ik...
:23:31
Toen je wat?
- Toen ik ze leerde over het stoïcisme.
:23:34
en ze het eindelijk begrepen.
:23:38
Oké, om die reden zal ik mild zijn.
:23:41
Ik ga eerst twee van je beeldjes breken,
:23:47
en als je je kennis kunt demonstreren over
het stoïcisme, door je tranen in te houden...
:23:56
zal ik ophouden.
Heb je dat begrepen?
:24:14
In haar leven had Grace behoorlijk geoefend
haar emoties onder controle te houden,
:24:18
en ze zou nooit geloofd hebben dat het nu
moeilijk was ze onder controle te houden.
:24:24
Maar toen het porselein op de vloer uiteenspatte,
was het alsof iets menselijks vernietigd werd.
:24:32
De beeldjes waren de nakomelingen van
de samenvloeiing van de gemeenschap en haarzelf.
:24:37
Zij waren het bewijs dat ondanks alles,
haar lijden iets van waarde had gecreëerd.
:24:44
Grace kon er niet langer meer mee omgaan.
:24:48
Voor het eerst sinds haar kindertijd,
huilde zij.