1:15:03
Het leek alsof een deel van me zei:
1:15:08
"Je moet dit en dat doen,
wil je er geraken."
1:15:27
"Komaan, blijven bewegen."
1:15:37
"Goed, nu daarop, en opnieuw."
1:15:45
Het was dwingend en duidelijk.
1:15:50
Het was als een stem van een andere ik,
die zei wat ik moest doen.
1:15:58
Zonder medelijden.
1:16:02
Zonder te denken dat ik moe zou
kunnen zijn, of pijn zou hebben.
1:16:07
Het was heel, heel vreemd.
1:16:19
Dat deel bleef zeggen:
"Blijf bewegen, niet rusten".
1:16:24
En het andere deel, mijn brein,
antwoordde van: "OK, goed."
1:16:29
Rondkijkend en observerend.
1:16:31
Wanneer de uren en zeker toen
de dagen voorbij gingen,
1:16:34
werd het vreemder en vreemder.