:03:05
En dan naar Clarabelle,
die me elke dag naar huis bracht.
:03:13
Clarabelle was onze meid.
:03:15
Ze was ook koppig en verzette zich
met hand en tand tegen vaders beslissingen.
:03:20
Hoe hij zich ook ergerde,
:03:22
zij zou blijven volhouden dat haar jongen
veel te gevoelig was voor de mijn.
:03:27
En te zwak, met zijn dunne armpjes.
:03:34
Hij had veel fantasie,
:03:36
en op een dag zou hij iets bedenken
dat de wereld zou redden.
:03:41
Daar twijfelde zij niet aan.
:03:50
Zo is het, hij schoot op ondergoed.
:03:57
Hij dacht dat hij in de roos geschoten had.
:04:06
Hallo daar...
:04:08
Dick.
:04:11
Hoe gaat het?
- Mag ik twee donuts, alsjeblieft?
:04:17
We kochten elke morgen
een chocolademuffin bij Salomon's.
:04:20
'Want die eet je het liefst, Dicky',
zei Clarabelle altijd.
:04:25
Tante Mabels superchocolademuffin.
Ik ben er dol op.
:04:30
En sheriff Krugsby ook.
- Bedankt voor de zak, Mr Salomon.
:04:34
Fijne dag, sheriff.
- Jij ook, Clarabelle.
:04:41
Howard, geef me een zakje
voor mijn ochtendlolly's.
:04:48
Vader gaf na een week eindelijk op.
We wonnen en ik ontsnapte aan de mijn.
:04:54
Maar voor je je afvraagt
waarom ik zo doorzeur over Clarabelle:
:04:58
dat is omdat wij elkaar
dankzij haar hebben ontmoet.